Sunday, March 31, 2013

به خانه بر می گردیم

بعد مدت ها، سالها...دلم وبلاگ خواست،
فیس بوک با همه جذابیتش چیزی کم داره، انگار وسط یه میدون نشستی و ادلیستتم دورو برتن می گی می خندی می بینی ،
حتی می تونی یه بشکن بزنی مخو شی مخفی شی چراغ خاموش افرادو ببینی از یکی که خوشت نیومد یه بشکن بزنی محو بشه بلاک بشه پشیمون شدی دوباره ظاهرش کنی هرکاری کنی هرچی بگی سریع به گوش همه برسه

ولی باز یله ست ، 
اصلا مگه تو چقدر می تونی تو چادر یله زندگی کنی؟ هرچند تویه دشت باصفا اتراق کردی باشی باز دلت خونه می خواد
چاردیواری
امنیت
گرما
جایی که یه دل سیر حرف بزنی،حرف حساب،
ولی فیس بوک باعث شده همه حرفاشونو قورت بدن ، یا دست کم انقدر بجوونش که فشرده بشه mp3 بشه قدیه استتوس یه خطی  همه سریع بخوننش لایک کنن...هرچی جمله قصارتر لایک بیشتر...
نمی بینی همه نامدارای بلاگر خونه ویلایی شونو ول کردن رفتن تو میدون یا چادرِتوی دشت نشستن؟ تن دادن که لایک ها خط فکری ونوشتاریشونو تغییر بده؟

ولی من حالا که قراره امسال هی بنویسم وبنویسم وتلافی این سالها رودربیارم این خونه رو همین امشب خریدم( از شما چه پنهان رفته بوم خونۀ آیدا ( http://elcafeprivada.blogspot.ca)  انقدر خوش گذشت که هوس کردم که همین دور وبر خورش یه جایی رو بگیرم ووسایلمو بچینم)
حالا هم باس برم و فردا یه با یه کامیون کلمه ( با کارگر وپتو) برگردم...



3 comments:

  1. این هم اولین کامنت وبلاگ شما.....موفق باشید

    ReplyDelete
  2. سلام
    سال نو تیریک میگم وخوشحالم تو سال جدید به وبلاگ نویسی رو آوردید. امیدوارم موفق باشید. ضمنا من تو فیس بوک هم مخاطب نوشته هاتون بودم ولی از آن جایی که توی آد لیست شما نبودم فقط میتونستم لایک کنم وخیلی از روی مجبوری خیلی از نظراتمو قورت دادم چون نمیتونستم روی مطالبتون کامنت بزارم حداقل اینجا نظرمو میدم :)
    ضمنا از شما دعوت میکنم اگر وقت کردید سری به وبلاگ من بزنید...
    خوشبختانه مخاطب زیاد ندارم و دوست دارم حتی اگر یه مخاطبم داشته باشم اونم کسی باشه که من دوست دارم مخاطب وبم باشه نه هر کسی ومطمئنم تا دو ماه دیگه این وبلاگ شما رکورد گوگلم تو مخاطب میزنه ...
    با تشکر
    دوست و مخاطب شما(البته یک طرفه)
    هم شهری (البته اگر هنوز خودتونو اراکی بدونید)
    حقوق خوان
    http://www.Nedalat.ir
    جنیدی

    ReplyDelete